دندانها مستقيماً به استخوان نچسبيده اند بلكه توسط اليافي به نام پريودونتال ليگامنت و يا الياف نگهدارنده دندان به استخوان وصل مي باشند. به مجموعه اين الياف، لثه – استخوان لانه دنداني و سمان پوشاننده ريشه دندان – انساج نگهدارنده دندان و بافتهاي اطراف دندان (Periodontal tissue ) اطلاق مي گردد. وظيفه اين بافتها تغذيه، حفظ و نگهداري دندان در استخوان به نحوي است كه بتوانند وظيفه شان را بخوبي انجام دهند. دندانها ممكن است كاملاً سالم باشند ولي در اثر بيماري بافتهاي نگهدارنده نه تنها لق شده، بلكه عفونت ناشي از آن به ساير دندانها و اعضاي ديگر بدن نيز آسيب برساند. به بيماري بافتهاي نگهدارنده دندان پريودونتيت (پيوره) گفته مي شود. بيماريهاي آماسي و پيوره بسيارشايع بوده و يكي از دلايل عمده از دست دادن دندان مي باشد. از اينرو حفظ سلامت انساج نگهدارنده دندان بسيار حائظ اهميت مي باشد.

مهم ترين علائم پيوره عبارتند از: قرمزي و تورم لثه، خونريزي و يا خروج چرك، بوي بد، لق شدن و يا افزايش لقي يك يا چند دندان، ايجاد فاصله بين دندانها، جدا شدن لثه از دندان و عميق شدن شيار بين لثه و دندان، تحليل لثه(گاهاً) و درد مبهم و يا خارش دار بين دندانها. معمولاً بيماريهاي لثه در مراحل اوليه بدون درد بوده و به همين دليل ممكن است بيمار متوجه پيشرفت تدريجي آن نگردد و يا توجهي به خونريزي گهگاه آن به هنگام مسواك زدن و يا غذا خوردن نداشته باشد.

لذا براي حفظ و سلامت لثه و دندانها لازم است معاينات منظم دندانپزشكي صورت گيرد. در بعضي موارد عليرغم جدا و عميق شدن شيار لثه اي، لبه لثه در محل طبيعي خود به نظر مي آيد و پيشرفت بيماري ممكن است از ديد بيمار پنهان بماند.

عامل ايجاد كننده پيوره، ميكروبهايي هستند كه در محيط دهان وجود داشته و بصورت يك لايه بيرنگ و چسبنده به هم بر روي سطح دندان و لثه تجمع مي يابند. به اين لايه بيرنگ كه حاوي خرده هاي غذايي و بزاق بوده و به دندان چسبندگي دارد، پلاك ميكروبي، با كشيدن ناخن بر دندان به زير ناخن جمع شده و به راحتي با مسواك زدن پاك مي شود.

اگر التهاب لثه با عدم رعايت بهداشت دهان ودندان ماندگار شود عفونت به بافتهاي عمقي تر چون استخوان لانه دنداني و الياف نگهدارنده دندان سرايت نموده و باعث تحليل استخوان و اضمحلال الياف نگهدارنده شده و نهايتاً منجر به لقي و از دست دادن دندان مي گردد.

تميز كردن دندانها توسط مسواك، نخ و خمير دندان در جلوگيري از بروز بيماريهاي لثه بسيار مؤثر است. ضمناً مراجعات منظم هر ۶ ماه يكبار به دندانپزشك توصيه مي گردد.

خير، ابتلاي اين بيماري از طريق سرايت صورت نمي گيرد. علاوه بر استعداد شخصي وجود عامل بوجود آورنده آن كه پلاك ميكروبي مي باشد، لازم است. توصيه مي گردد عليرغم غير مسري بودن بيماري، هميشه از وسايل بهداشتي شخصي استفاده گردد.

درمان بستگي به شدت بيماري لثه دارد. در مراحل اوليه با يك جرم گيري كامل و تميز كردن سطح دندان بيماري از بين مي رود. در مراحل پيشرفته تر درمان شامل كورتاژ و يا جراحي لثه مي باشد. در جراحي لثه، دندانپزشك بعد از بيحس نمودن لثه به آرامي اقدام به برش لثه نموده و آن را كنار ميزند و سپس اقدام به برداشتن بافتهاي بيمار شده و تميز و صاف نمودن سطح ريشه دندان نموده، ضمناً فرم لثه و استخوان راتصحيح مي كند.

در خاتمه عمل لثه به جاي خود برگردانده شده و بخيه زده مي شود و نهايتاً خميري كه پك جراحي ناميده مي شود بمنظور محافظت، به مدت حداكثر يك هفته بر روي ناحيه عمل گذاشته شده مي شود. در پيوره عمق شياربين لثه و دندان كه در مواقع طبيعي بين ۰/۵ تا ۱ ميليمتر ميباشد، عميق شده و پاكت(Pocket) ناميده مي شود. پاكت مكان مناسبي براي رشد و فعاليت ميكروبهاست.

بديهي است از شرايط بيماري بعلت عمق پاكت، امكان پاك كردن كامل آن با مسواك و نخ و ديگر روشهاي بهداشتي ميسر نمي باشد. لذا، هدف از عمل جراحي لثه، فراهم آوردن شرايطي است كه بيمار بتواند دندانها را به راحتي تميز نمايد. بنابراين عمل جراحي لثه يك عمل بازدارنده و ممانعت كننده از پيشرفت بيماري است.

در درمان پريودنتيت كنترل و حذف بيماري زمينه اي اصل بوده و ضمناً بيمار بايد رعايت كامل بهداشت دهان و دندان را بنمايد. بديهي است كه اگر دستورات داده شده در اين خصوص عمل نشود، پلاك ميكروبي بر دندانها تجمع يافته و ممكن است بيماري عود نمايد. بنابراين رعايت كامل بهداشت دهان و دندان در پيشگيري از بروز پريودونتيت مجدد نقش بسيار مؤثري دارد.

علائم بيماری آماس لثه چيست؟

عامل ايجاد كننده بيماري لثه چيست؟

جرم چيست؟

چگونه می توان از آماس لثه جلوگيری كرد؟

جرم گيری را هر چند وقت بايد انجام داد؟

آيا استفاده از خمير دندانهای ضد جرم مفيد می باشد؟

نشانه های بيماری لثه

پيشگيری و درمان بيماری لثه